Moja setna notka jest poświęcona historii i refleksji nad ostatnimi 67 latami.
Dzisiaj jak wiadomo jest rocznica wybuchu II Wojny Światowej. Otóż 67 lat dlatego, że właśnie ta wojna, która zakończyła sie w 1945 roku, czyli 67 lat temu, była ostatnią wojną na terenie Europy.
Jeszcze nigdy w Historii, Europa Środkowa i Zachodnia (nie licząc Bałkanów) nie zaznała tak długiego okresu pokoju. Nigdy w dziejach, europejczycy nie mogli przeżyć całego pokolenia bez straty kogoś lub czegoś w wyniku gwałtownych działań wojennych.
Co jest tego przyczyną?
Niewątpliwie do 1989 roku głównym powodem było dwubiegunowe zblokowanie państw europejskich. Nawet jeżeli istniały tarcia lub konflikty sąsiedzkie miedzy państwami, to były one rozwiązywane wewnątrz bloków sojuszniczych bez okazywania tego na zewnątrz, co mogłoby być postrzegane jako erozja tego bloku przez przeciwników.
Ponadto konflikt między Zachodem a blokiem komunistycznym groził wyginięciem życia na Ziemi, co skutecznie hamowało eskalację agresji. Od lat pięćdziesiątych Europa Zachodnia budowała mozolnie narzędzia do integracji swoich państw. Najpierw jako Wspólnotę Węgla i Stali, potem EWG, aż w końcu Unię Europejską. Gdyby nie ten pięćdziesięcioletni, integracyjny wysiłek, kraje byłego bloku wschodniego po 1989 roku nie miałyby tak jasnego celu do osiagniecia. Zamiast dążyć do integracji z Europą Zachodnią pewnie zaczęłyby się gryźć miedzy sobą.
Czy ten bezprecedensowy okres pokoju europejskiego może sie zakończyc? Naiwnością byłoby stwierdzenie za Fukuyamą, że historia się już skończyła. Największym z możliwych zagrożeń jest destabilizacja państw położonych na wschód o Bugu i zagrożenie krajów bałtyckich, Polski, Słowacji czy Węgier.
Mimo tego i tak możemy sobie gratulować, że żyjemy w takich bezprecedensowych dla dziejów Europy czasach.
